Понекогаш му ги замислувам прстите на рацете, ковчести и издолжени.... ладни и нежни, но бели дланки. Го замислувам како ги затвора очите додека се смее на моите глупости и како само полека ја затегнува долната усна во форма на лак. И конечно моментот кој го очекувам толку време.... трепките.... долги, завиени нагоре..... како му ги сокриваат зениците во кои ги барам моите одговори.
Кога прв пат почнав да раговарам со него.... само знаев дека имаме премногу заеднички работи.... едноставно како да си го гледав ликот во огледало.... а ликот ми одговараше сосема потполно и максимално.... но беше со машки облик. Како таму да се гледав себеси но не можев да си го видам лицето..... а сепак не бев испашена од тоа што не го знам. Кога му го дознав името знаев.... сосема знаев дека нешто има. Денот на моето раѓање е неговиот именден (се сомневам дека и самиот знае) и што е најинтересно точно 6 месеци има од неговиот до мојот роденден.
Колку повеќе откривав за себе, толку поголема сигурност чувствував. Колку повеќе знаев за него, толку повеќе се приклонував кон тој непознат човек. Постојано се прашував зошто не ми станува досадно.... зошто не ми е непријатно да му кажам детали, дури и за мојата сексуалност.
Се што требаше да биде табу сега беше тема на разговор. Се она од што секогаш сум се срамела, она кое не сум го дискутирала дури ни сама со себе, сега беше најотворен разговор. Мојата несигурност стануваше сосема незабележлива, па дури ми се чини и симпатична. Како мало дете, кое си го нашло својот мецена.... и се топли во широките прегратки на своето плишано мече.
Оддеднаш добив пријател кој не го барав или барем мислев дека не го барам. Тој ги чувствува моите мисли и ги разбира моите емоции. Но и јас неговите. И не сакам да го изгубам, ме прави да сум јас..... конечно да сум вистинската јас..... без лаги, без срам.
И некако чудно го поврзувам со зима. Моето омилено годишно време..... кога се е бело и убаво и ладно, па може да се грееш со топло чоколадо. Можеби мојата душа е чиста само во зима.... па можам да бидам јас.... кога ќе ме запознае.
А тој е само тивок но внимателен.... и секогаш има мислење за се. Смирен но доволно бунтовен за да те оддржува во исчекување. Едноставно..... совршен, па дури и со сите лузни на нозете.
На мојот нов и се надевам вечен пријател....
Тhe light in the darkness that never ends!!!
недела, 2 септември 2007 г.
Претплати се на:
Коментари на објава (Atom)
0 коментари:
Објави коментар