Мисли...

Ми се гади од моето сопствено тело. Сакам да ја изгребам кожата и полека да ја свлечам до глуждовите. Сакам да изгорам од внатре, сите органи еден по еден да се пеплосаат.

Ми се превртува утробата од тие твои погледи и твои

очи кои со гадење ме гледаат додека се ебеме. Ми доаѓа да ти ја одгризам главната артерија на вратот и да искрвариш за неполна минута до смрт. Крв да шика на сите страни, да ти падне ерекцијата, да ти се сомели умот и да заборавиш се што си знаел.

Дали тоа го посакувам за тебе или за себе? Дали ми се вознемирува стомакот од помислата дека сум неверна додека исто вака се однесувам и со него додека ме гледа во мракот? Тој не ме гледа со рамнодушни и празни очи како твоите, ме гледа поинаку, како навистина да ме посакува и ме поседува додека седам врз него. Додека по телото ми се слеваат капки пот, додека воздивнувам од возбуда и се превртувам во неговите прегратки... дали и тогаш сум истата жена која оваа вечер спие покрај тебе?

Ми се гади од твоите постапки. Кога не одговараш на телефонскиот повик, кога не одговараш на поставеното прашање, кога се завртуваш со грбот во нашиот кревет. Ми се гади кога знам дека си со друга жена која ти значи повеќе. Извини, која ти значи нешто, со оглед на тоа дека јас не ти значам ништо. Ми се гади кога знам дека не ме сакаш.

Преписката на љубовниците

Таа: Понекогаш мечтаам дека имам цела една ноќ со тебе. Мечтаам дека заспиваш покрај мене, а јас долго во ноќта те гледам како спиеш.

Тој: (издивнува тешко) ...

Мракот се прозева низ отворениот прозорец. Звук на вода која удира во своето корито, некаде долу под шумата, во густежот, брсјакот... тивка ноќ во која и штурците не се огласуваат. Врелиот ден го собрал својот жежок здив, но зад себе остава тежина која надвиснува над неколкуте селски куќи.

Таа: Дури и ова е мојата имагинација. Ти всушност не си тука, не лежиш до мене, јас не го чувствувам твоето испотено тело, ниту го вдишувам твојот леплив здив. Умот си игра перверзни игри во оваа ноќ. Ти спиеш некаде на друго место, покрај некоја друга жена, таму издивнуваш, се препотуваш, се насмевнуваш, таму заспиваш.

Тој: Тука сум. Те имам во рацете, те прегрнувам, зарем не гледаш. Зошто ти се очите насолзени? Зошто ми го зборуваш ова? Еве, јас ти го бакнувам 'рбетот и крстот. Го чувствуваш ли тоа?

Таа: (се насмевнува тивко, како да се смее ноќта од прозорецот) Само уште ти си веруваш на своите зборови! Престани! Доста од твоите празни зборови, кои како ветви звона чукаат меѓу нас.

Тој: Немој да бидеш груба. Немој да бидеш студена со мене.

Таа: Јас сум студена и груба. Да, жена без душа, без љубов. А после секоја твоја лага во устата ми останува горчлив вкус. Па и во утробата. Некогаш едноставно не ми е доволно, барам уште од празнотијата. Оваа жена која секој твој збор го впива како новороденче кое го учи животот. Оваа жена која ги затвора очите и го знае твојот лик до најситната пора, секоја мала бразда од твоето лице, твојата мека кожа, брадата која мириса на тутун. Оваа жена која секако е студена и груба со тебе, но која ти ја прекопува душата парче по парче.

Молчат. Тој ги брои бемките на нејзиното тело. Таа испушта воздишка.

Таа: (кратко) Што се случува кога љубовната афера ќе заврши?

Ја повлекува кон себе. И поминува со раката по голото тело. Ја допира со меката брада по лицето и ја притиска кон себе. Ја прегрнува до болка, до изнемоштеност.

А таа само лежи ладна, не се опира, ниту пак ги одобрува неговите движења. Ги затвора очите и се моли мигот да трае подолго. Размислува како изгледа на првите утрински зраци, како издишува додека спие, која страна од креветот ја сака повеќе, дали се отскрива додека спие, дали испушта звуци? Дали, дали... остануваат да одзвонуваат во нејзината глава, а тој веќе почнува да и ги врзува рацете за креветот и да ја бакнува по стернумот.

Се буди. Во креветот освен пурпурната постелнина и нејзината плишана црвена кравичка нема никој. Само перница на која спиел некој, развлечен ладен чаршав со кој некој се покривал. Сонцето и го допира стомакот низ отворениот прозорец. Сама е.

Соба со мирис на цимет

Темна... најтемна соба. Некаков чуден мирис на цимет во воздухот. Ти издивнуваш тука до мене. Ме гледаш дрско, длабоко во очи и ме повлекуваш со рацете кон себе. Ме држиш цврсто што одвај го вдишувам воздухот и тешко го испуштам надвор од телото. Полека градите ми се поткреваат во ритамот на тишината и чукањето на моето срце. Ме зграбуваш уште посилно и почнуваш да се гоштеваш со мојот врат. Потоа градите ги гризеш силно... додека не почнав да испуштам болни звуци. Посакувам грубо да ме имаш, секаде... во сите пози и на сите начини.

Замислувам како ме гризеш до крв додека продираш во мене. Тогаш те слушам како ми велиш: „Сакаш да бидам нежен?“. Оф... само кога би можела да ти одговорам. Немо ги барам твоите прсти и ти дозволувам да ги ставиш во мојата уста. Прво еден, па два за на крај три прсти да бидат во мојата челуста. Ти ги прегризувам така силно што ја повлекуваш раката инстиктивно и ме погледнуваш презирно. „Што е со тебе? Сакаш да ме повредиш? Не молчи... сакам да те слушам како велиш дека сакаш да ти го правам ова.“ Со задоволни очи те гледам без да изустам збор. „Сакаш да бидам груб со тебе, затоа си вака лоша и заводлива.“ Повторно тишина. Со раката го бараш мојот почеток, а јас сосема гола стојам пред, а во мислите со сите фантазии кои ги имам за тебе. Твоите раце, твоето тело, твоите гради... и твоите очи.

Ги ставаш прстите длабоко во мене. Ме полудуваш. Додека пробиваш во мојата внатрешност, со другата рака ми ја држиш главата и ме бакнуваш како да можеш да ми ја земеш душата преку устата. Го допирам капките пот кои потекуваат по твоето тело. Поминувам со прстите по сите твои делови. Твојот миризба ме возбудува и ме тера да се претворам во ненаситно суштество кое сака да биде бакнувано, гризено... имано.

Ме повлекувааш и во следниот миг сум над тебе. Полека почнувам да се движам, на почетокот само те чувствувам на мојот отвор, а потоа мирко почнуваш да навлегуваш во мене. Се исправам над тебе, во темнината не можеш да ми ги гледаш очите, но затоа со дланките поминуваш по моето тело и на моите гради. Ми ги зграбуваш колковите и почнуваш силно да ме припиваш за себе. Треперам и се грчам се повеќе додека ги слушам звуците кои ги создаваш. Во силни бранови ме земаш за себе и потоа ме отпушташ. Го ставаш прстот во мојата уста, а јас почнувам да си играм со него и да го вртам јазикот околу него. Потоа истиот прст го спушташ по моето тело. Ги раздвојуваш двете половини и го притискаш прстот до отворот. Ме полудува начинот на кој си играш со мене, пред да ме натераш да се грчам и стенкам. Го ставаш прстот внатре и ме сепнуваш, а јас кратко се навалувам кон тебе и ти ја барам устата. Полека почнуваш да ме бакнуваш и во исто време се движиш во мене. Ја спуштам раката кон твојот прст и полека те наведувам да го ставиш и вториот твој прст во мене. Чувствувам како полека болката ми го опушта телото и не сум повеќе во грч. Се посилно се движам и те гледам додека длабоко ме исполнуваш. Звуци кои се одвојуваат од мене... и твоето издишување.

Го ставам моето прсте во твојата уста и тогаш прв пат изговорувам во бунило „Гризни ме! Силно.“ Ми го прегризуваш прстето и ме слушаш како крикнувам. Исправена над тебе, ме воведуваш во некој ритам кој ми го одзема здивот. Со другата рака ти поминувам по градите, стомачето и ногата. Гледаш дека ме доведуваш до крај и почнуваш да ме смируваш. Ме спушташ од себе и оставаш да лежам на креветот. Ме гледаш додека се извиткувам и продолжувам да се допирам. Ги спуштам рацете доле и ги вовлекувам прстите на местата каде до пред малку беше ти. Гледаш како се задоволувам и не ме допираш. Ме оставаш да си играм и го ловиш секој звук од моето грло... до послениот грч кога знаеш дека сум го допрела врвот и почнувам да цивкам во транс.

Ме повлекуваш и превртуваш. Вообичаено ме поткренуваш и ми дозволуваш да ги ставам рацете на ѕидот, а ти грубо ме земаш одзади. Крикнувам кога сфаќам дека не продолжуваш на вообичаеното место, но колку повеќе ме притискаш кон себе, толку повеќе сакам да продолжиш. Ми го правиш тоа грубо... со рака ми ја повлекуваш косата по грбот и ме оставаш да ги затворам очите. Чувствувам како твојата топлина се излива во мене.

Се повлекуваш, а јас го спуштам телото на креветот. Собата е темна како и на почетокот, но сега миризбата на цимет е измешана со мирисот на твоето тело.

Изгорена на сонцето

Лежам на тревата. Гледам втренчено во есенското сонце кое полека навестува крај на денот. Ги затворам очите и само една музика ми трешти во глава. Трешти силно и ме покрева. Трешти музика која ја сакам и лик кој го обожавам.

Полека легнува до мене на тревата. Ја става својата голема рака околу мојата глава. Се завртува и почнува полека да шепоти во моето уво. „Малечка, зарем не ти е ладно?!“ Јас молчам. Нема студ. Го чувствувам неговиот здив. Влажен, топол и со леплива арома на тутун. Полека ја отвора усната и издивнува. Срцето почнува забрзано да ми чука... како секогаш кога е тој во моја близина. Дише полека, мирно со рамномерен такт. Ја чувствувам неговата мека брада на мојот образ. Ги држам очите затворени, како во страв дека ако ги отворам тој ќе престане со она што го прави. „Ти донесов јаболно. Сакаш?! Зелено.“

Јас молчам. Со врвот на јазикот ми го допира увото, како што тоа умее само тој да го прави. Десното уво, полека го гризнува. Ме полудува. Јас размислувам само како ме фаќа одзади и ме зема полека и со еден потег. Го замислував тоа, сето ова време кое го поминуваме заедно. Како ги фаќа моите потколеници и само со дел од силата која ја има ме поткрева додека продира во мене. Ужасно долго го чекав овој момент. Го замислував, го втрев и превртував, го конструирав, се задоволував на овој момент.

Почнува да шепоти на моето уво. Тој е само до мене. Сиот силен и голем, поминува со дланката по мојот врат и потоа ја става раката на мојот стомак. „Знаеш дека ќе те пазам.“ Само кимнувам со главата, ниту глас не можам да испуштам. Почнува животински да ми го гризе вратот и да остава влажни траги на него. Се поткрева и доаѓа над мене. Со затворени очи само претпоставувам како ме гледа, каде се спрема да нападне, како сака да ме земе. Ми ги допира усните со прстите кои мирисаат на трева. Потоа ја спушта својата уста на мојата и полека, како првиот пат, почнува да ме бакнува. Ја чувствувам неговата тежина и телото почнува да ми вибрира.

Силно ми го опфаќа вратот со раката, како кога би сакал да ме задави и почнува да ми говори тивко. „Отвори ги очите. Сакам да те гледам додека те имам.“ Ги држам силно затворени. Не се покорувам на неговите наредби. Ми ги наоѓа зглобовите на рацете, ги поставува над мојата глава и ги држи беспрекорно силно. „Не сакаш да ги отвориш очите?“

Налутен. Ме завртува со еден потег. Лежам на стомакот, а тој полека ја вовлекува својата рака доле. Ги бара мојот почеток. Под здолништето, ме поткренува. Го слушам како забревтано очекува да ме земе. Ја зграбувам земјата... како потпора. Ја потрева маичката и со јазикот поминува по мојот 'рбет. Со дланките на моите гради. „Не сакаше да ги отвориш очите, сега нема ни да ме гледаш додека ти го правам ова!“

Пробива во почетокот. Болка која ми го тресе телото. И животински крици. Си ја подгризувам устата за да не вриштам. Ме зема без срам. Ме поседува без да ме има. Повторно и повторно и повторно. Ненаситно ме има. Крик и топлина во мене. Телото ми се грчи во последен крик. Потоа се опушта на тревата.

Ги отворам очите. Сонцето го пецка моето лице. Тој од мојата десна страна. Сеуште шепоти во моето уво. „Сонце каде одлета со мислите. Само лежиш до мене и воздивнуваш. Не ми одговори, сакаш јаболко?“