Весели цветови

Од прозорецот на работа ми се гледа детска градинка. Секое утро додека си правам нес кафе со ладно млеко.... ги слушам децата како пеат. Неретко им пуштаат детски песнички и ги тераат да скокаат и играат на големата тераса на градинката.

Утрово.... си седнав на тераса.... немаше никој освен јас и дечињата што пеат. И додека така ги гледав ми текна на времето кога јас одев во градинка. Всушност јас таму израснав. Мајка ми ми кажуваше дека прв пат ме пуштиле во градинка уште во јасли.... и сум одела од дете до дете и сите сум ги гушкала сите, ама коа сум видела дека сите ми бегале и ме удираат... сум почнала да станувам злобна.... Ете од каде се моите насилнички корени, кои ги користам само во ситуации кога се осеќам загрозена. Е после тоа на 2 години.... од мојата тераса сум викала по другар ми од 7ми.... Степче (ова е мој начин да кажам Стевче) и сум добила асматичен напад.... и ме однеле во болница каде сум била цел месец. Нема потреба да кажувам дека одвај ме спасиле.... а на мајка ми и рекле дека ако пак добијам напад ќе бидам асматичар за секогаш. Но, ете тоа не се случило и сеа сум само насилен неасматичар :)

Кога решиле да ме вратат во градинка сум имала 4 години, но знам дека најтажен дел од денот ми беше кога сите деца си одеа дома. Тогаш застанував крај една стаклена врата и ја чекав мајка ми да дојде да ме земе. Секогаш останував меѓу последните деца кои си одеа дома. Не памтам многу од тој период, но знам дека речиси секогаш беше врнежливо и тмурно.

Кога не одев во градинка ме чуваше прабаба ми.... прекрасна жена... беше неписмена, но најпаметен човек кој сум го сретнала во животот. Мајка ми секогаш кажува дека била космополит и филантроп.

И додека ги гледав децата.... се прашував која е нивната приказна. Дали тие имаат баба како мојата и дали си ги чекаат родителите додека надвор истура како од крбла... дали можеби имаат другарче кое го викаат Степче... или пак одам во болница заради асматични напади? Дали можеби како мене за 20 години ќе седат на некоја тераса и ќе се прашуваат истите работи.

Во глобала се прашувам како животот функционира во секоја нова година која ја живееме... каде ќе бидам јас за уште 20 години.... дали тоа ќе бидат моите деца кои ќе имаат прабаба која е филантроп или ќе имаат мајка која ќе доцни секогаш да ги земе од градинка?